Weeknotes 7-11 april

Na een paar weken terug een setje weeknotes te hebben geschreven, nu weer. Het zijn een soort notities die je aan het einde van een week opstelt, waarin je open schrijft over wat je gedaan hebt en wat je gedachten daarbij zijn.

User Needs First Conferentie 9-11 april
Ongeveer de helft van mijn werkweek bestond uit de rol van dagvoorzitter bij de internationale User Needs First Conferentie in Amsterdam. Een driedaagse internationale conferentie met op de drukste dag rond de 700 à 800 mensen uit meer dan 50 landen. Het onderwerp was de vraag hoe de gebruiker (user) meer centraal gesteld kan worden in digitale overheidsdienstverlening. Een vraag die je heel simpel zou kunnen vinden (wie stellen we anders centraal dan de gebruiker?), maar die bij iedere overheid blijkt te spelen.

Podiumplezier
Ik ben de organisatie dankbaar voor het vertrouwen dat ze me gaven als dagvoorzitter. Het was prachtig om deze rol te mogen vervullen. Ik merk dat ik er nog steeds onwijs van geniet om goede gesprekken en evenementen te faciliteren die gaan over hoe we de publieke sector slimmer met technologie om kunnen laten gaan. De mix van inhoud en mijn podiumplezier zorgt ervoor dat ik er met veel energie naartoe leef en dat ik tijdens het modereren helemaal zen ben. Ook was het fijn om een alibi te hebben om het vak-Engels goed te oefenen.

Inhoud: vissen in een vissenkom
Qua inhoud waren er meerdere sprekers van wie ik veel geleerd heb, en ook de uitgebreide backstagegesprekken waren interessant. Onder anderen Richard Pope, van het fantastische boek over overheids-IT Platformland, was een van de keynotes. We gingen voorafgaand aan zijn sessie in een kwartier van wereldbeelden naar IT-lagen in een overheidsstack. En terug.

Het meest bijgebleven is echter het verhaal van Oleg Polovynko. Oleg was de CIO van Kyiv toen de oorlog in Oekraïne uitbrak. Hij vertelde een indringend verhaal over internetconnectiviteit die wijk voor wijk uitviel, hoe ze de meeste toepassingen van de wereldwijd bekroonde Kyiv Digital App in één nacht maakten wanneer een toepassing echt nodig was, en hoe duidelijke en gebruiksgerichte digitale diensten in tijden van oorlog levens kunnen redden. Een verhaal dat de zaal, vol voornamelijk West-Europese publieke sector-mensen, stil kreeg. Vol respect. Vol indringendheid. Vol begrip, en ook ontzag omdat Oleg af en toe ook nog een grap wist te maken.

Zo beschreef hij vooraf dat hij op deze inhoudelijke en gezellige conferentie, en ook in de stad Amsterdam, soms aan vissen moest denken. Aan vissen die in een vissenkom zwemmen en die in hun fijne leven in de kom niet beseffen dat haaien bestaan. Dat was zijn gevoel in Amsterdam. De zon scheen. De inhoud was boeiend. We hadden allemaal een doel. En echt gevaar was er niet. Zijn wereld was anders. Daar was elke minuut gevaar.

Ik vroeg hem of ook wij ons elke minuut van de haaien bewust zouden moeten zijn, of dat het misschien wel mooier is om te genieten van een leven als vis die niet weet dat haaien bestaan. Zijn antwoord stelde dat op dit moment de risico’s met haaien zo groot zijn geworden dat paraatheid echt cruciaal is, zeker in de publieke sector. Ik vrees dat hij gelijk heeft.